Home
Współczynnik przenikania ciepła U
Współczynnik przenikania ciepła U
jest to współczynnik określany dla przegród, umożliwiający obliczanie ciepła przenikającego przez przegrodę cieplną oraz porównywanie własności cieplnych przegród budowlanych.
Obecne wymagania dotyczące izolacyjności cieplnej, wynikają z aspektów ekonomicznych. Zaostrzone wymagania dotyczące współczynnika przenikania ciepła, wymuszają wzrost nakładów inwestycyjnych na budowę budynku, ale również znacznie obniżają koszty jego użytkowania. Nowe uregulowania prawne mają na celu również wdrożenie zasad zrównoważonego rozwoju w budownictwie. Ograniczenie zużycia energii w tym sektorze, przyczyni się do realizacji koncepcji oszczędnego wykorzystania surowców energetycznych oraz ochrony środowiska
W 1982 roku ustanowiona została norma PN-82-/B-02020 „Ochrona cieplna budynków. Wymagania i obliczenia”. Zostały zwiększone w niej wymagania dotyczące współczynnika przenikania ciepła ścian zewnętrznych, stropodachów oraz stropów pod poddaszem. Rozszerzono także zakres wymagań na okna i drzwi.
Zestawienie maksymalnych wartości współczynnika przenikania ciepła przegród obudowy ogrzewanych pomieszczeń budynku w zależności od normy znajduje się w tabeli
Dokument odniesienia | Umax [W/(m²·K)] | |||||
ściana zewnętrzna | stropodach | strop nad niogrzewaną piwnicą |
strop pod poddaszem | okna | drzwi | |
PN-57/B-02405 | 1,16 - 1,42 | 0,87 | 1,16 | 1,04 - 1,16 | ||
PN-64/B-03404 | 1,16 - 1,42 | 0,87 | 1,16 | 1,04 - 1,16 | ||
PN-74/B-03404 | 1,16 - 1,42 | 0,70 | 1,16 | 0,93 | ||
PN-82/B-02020 | 0,75 | 0,45 | 1,16 | 0,40 | 2,00 - 2,60 | 2,60 |
PN-91/B-02020 | 0,55 - 0,70 | 0,30 | 0,60 | 0,30 | 2,00 - 2,60 | 2,60 |
Dz. U. 2002 Nr 7 poz. 690 | 0,30 - 0,50 | 0,30 | 0,60 | 0,30 | 2,00 - 2,60 | 2,60 |
Dz. U. 2008 Nr 201 poz. 1238 | 0,30 | 0,25 | 0,45 | 0,25 | 1,70 - 1,80 | 2,60 |
Porównanie wymagań dotyczących izolacyjności przegród obudowy budynku w wybranych krajach europejskich znajduje się w tabeli
Kraj | U [W/(m²·K)] | |||
dach | ściana zewnętrzna | podłoga | okna | |
Austria | 0,2 - 0,3 | 0,3 - 0,4 | 0,4 - 0,5 | 1,0 - 1,5 |
Dania | 0,1 - 0,2 | 0,2 - 0,3 | 0,1 - 0,2 | 1,5 - 2,5 |
Finlandia | 0,1 - 0,2 | 0,2 - 0,3 | 0,2 - 0,3 | 1,5 - 2,0 |
Francja | 0,2 - 0,3 | 0,4 - 0,5 | 0,3 - 0,4 | 1,5 - 2,5 |
Niemcy | 0,2 - 0,3 | 0,5 - 0,6 | 0,4 - 0,5 | 1,0 - 1,5 |
Włochy | 0,3 - 0,4 | 0,4 - 0,5 | 0,4 - 0,5 | 2,5 - 3,5 |
Litwa | 0,1 - 0,2 | 0,2 - 0,3 | 0,2 - 0,3 | 1,5 - 2,5 |
Norwegia | 0,1 - 0,2 | 0,2 - 0,3 | 0,1 - 0,2 | 1,0 - 1,5 |
Federacja Rosyjska | 0,1 - 0,4 | 0,1 - 0,2 | 0,1 - 0,4 | 1,5 - 2,5 |
Hiszpania | 0,6 | 0,6 | 0,6 | 2,5 - 3,5 |
Szwecja | 0,1 - 0,2 | 0,1 - 0,2 | 0,1 - 0,2 | 1,0 - 1,5 |
Szwajcaria | 0,3 - 0,4 | 0,3 - 0,4 | 0,6 | 1,5 |
Polska | 0,25 | 0,3 | 0,45 | 1,7 - 1,8 |
Jak wyliczyć współczynnik Uw okien?
Przenikalność cieplna okien może być wyznaczana na podstawie odpowiednich pomiarów i badań lub drogą obliczeń, poprzez zastosowanie wzoru podanego w normie PN-EN ISO 10077-1:
Uw = [(Ag*Ug)+(Af*Uf)+(Ig*FIg)]/A
gdzie:
Ug - współczynnik przenikania ciepła oszklenia
Ag - pole powierzchni szyby
Uf - współczynnik przenikania ciepła ramy
Af - pole powierzchni ramy
Ψg - liniowy współczynnik przenikania ciepła spowodowany połączonymi efektami oszklenia, ramki dystansowej i ramy
lg - długość liniowego mostka cieplnego na styku szyby z ramą
A - całkowite pole powierzchni okna = (Ag + Af).
Współczynnik Uw informuje nas o tym, ile ciepła przepływa przez m2 okna przy różnicy temperatur między wnętrzem pomieszczenia a otoczeniem wynoszącej 1 K. Miarą współczynnika przenikania ciepła jest W/(m2∙K). Im mniejsza wartość Uw, tym lepszą izolacyjność cieplną posiada dane okno.
Producenci okien zobowiązani są informować swoich klientów o wielkości współczynnika Uw swojej stolarki. Należy jednak zwrócić uwagą, że współczynnik ma być rzetelnym źródłem informacji o energooszczędności danego okna, powinien być wyliczony dla okna o konkretnych wymiarach. Pamiętajmy także, że współczynnik Ug informujący o przenikalności cieplnej samego pakietu szybowego nie jest wystarczający do oceny tego parametru dla całego okna.
Na współczynnik przenikalności cieplnej okna mają wpływ niemal wszystkie elementy jego konstrukcji:
pakiety szybowe - najlepsze parametry mają te złożone z 3 lub 4 szyb, wyposażone dodatkowo w powłoki niskoemisyjne oraz ciepłe ramki dystansowe wykonane ze stali nierdzewnej lub tworzyw sztucznych. Komory międzyszybowe są standardowo wypełnione gazem szlachetnym – argonem, kryptonem lub ksenonem. Obecnie normą jest stosowanie w oknach pakietów szybowych o współczynniku Ug poniżej 1,1 W/(m2∙K), za energooszczędne natomiast uznaje się takie o wartości współczynnika na poziomie 0,5-0,6 W/(m2∙K),
profile okienne (ramy) - tu najbardziej istotna jest szerokość (im jest większa, tym posiada lepsze właściwości termoizolacyjne) oraz rodzaj wzmocnień (“cieplejsze” są te wykonane z tworzyw sztucznych). Lepszy współczynnik izolacyjności uzyskuje się także poprzez zastosowanie dodatkowego wypełnienia termoizolacyjnego. Materiał, z jakiego wykonane są profile nie ma tu dużego znaczenia, w zależności od zastosowanych rozwiązań okna drewniane i okna PCW (potocznie zwanymi PCV) mogą uzyskiwać podobne parametry izolacyjności cieplnej,
okucia - w oknach o wysokim stopniu energooszczędności, zaleca się stosowanie okuć w całości schowanych w suchej komorze pomiędzy skrzydłem a ramą okna. Brak zawiasów nawierzchniowych zapobiega powstawaniu mostków termicznych, zachowana jest także ciągłość uszczelki na całej jej długości.
montaż - najbardziej energooszczędnym sposobem montażu jest, wysunięcie okien z grubości ściany w warstwę ocieplenia budynku. W takim położeniu praktycznie nie występuje liniowy mostek termiczny wzdłuż obwodu ramy. W związku z tym, że taka metoda wymaga zastosowania specjalnych łączników i konsol podpierających dolną ościeżnicę, jest to jednocześnie sposób najbardziej kosztowny. Rozwiązaniem stanowiącym dobry kompromis pomiędzy wysoką izolacją termiczną i ceną, jest montaż z taśmami uszczelniającymi: paroszczelną od wewnątrz i paroprzepuszczalną od zewnątrz.
Początek obowiązywania | Maksymalny współczynnik U dla okien, drzwi balkonowych i powierzchni szklancyh [W/(m2*K)] | Maksymalny wsółczynnik U dla okien dachowych [W/(m2*K)] | Maksymalny współczynnik U dla drzwi wejściowych [W/(m2*K)] |
od stycznia 2017 | 1,1 | 1,3 | 1,5 |
od stycznia 2021 | 0,9 | 1,1 | 1,3 |
Współczynnik przenikania ciepła dla okna małego i dużego
Współczynnik przenikania ciepła dla okien i drzwi Uw jest zwykle obliczany dla domyślnego rozmiaru okna 1,23m x 1,48m.
Ważne: W przypadku mniejszych rozmiarów okien osiągniemy gorszą wartość U. Duże okna osiągają lepsze wyniki dlatego, że duża powierzchnia szkła o dobrej izolacji termicznej osiaga lepszą wartość U, w stosunku do materiału ramy.
Definicje w prawie budowlanym
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) systemie ogrzewania – należy przez to rozumieć system techniczny zapewniający dostawę energii użytkowej na potrzeby ogrzewania i wentylacji pomieszczeń w budynku lub części budynku;
2) systemie przygotowania ciepłej wody użytkowej – należy przez to rozumieć system techniczny zapewniający dostawę energii użytkowej na potrzeby przygotowania ciepłej wody użytkowej w budynku lub części budynku;
3) systemie chłodzenia – należy przez to rozumieć system techniczny zapewniający dostawę energii użytkowej na potrzeby chłodzenia pomieszczeń w budynku lub części budynku;
4) systemie wbudowanej instalacji oświetlenia – należy przez to rozumieć system techniczny zapewniający dostawę energii końcowej na potrzeby oświetlenia pomieszczeń w budynku lub części budynku;
5) prostym systemie technicznym – należy przez to rozumieć system techniczny wykorzystujący jeden rodzaj źródła energii, zasilany jednym rodzajem nośnika energii lub energii;
6) złożonym systemie technicznym – należy przez to rozumieć system techniczny wykorzystujący więcej niż jeden rodzaj źródła energii;
7) nieodnawialnej energii pierwotnej – należy przez to rozumieć energię zawartą w kopalnych surowcach energetycznych, która nie została poddana procesowi konwersji lub transformacji;
8) odnawialnej energii pierwotnej – należy przez to rozumieć energię uzyskaną z odnawialnego źródła energii;
9) odnawialnym źródle energii – należy przez to rozumieć odnawialne źródło energii, o którym mowa w art. 3 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 20 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.);
10) energii końcowej – należy przez to rozumieć energię dostarczaną do budynku lub części budynku dla systemów technicznych;
11) energii pomocniczej końcowej – należy przez to rozumieć część energii końcowej dostarczanej do budynku lub części budynku dla zapewnienia funkcjonowania urządzeń pomocniczych w systemach technicznych;
12) energii użytkowej – należy przez to rozumieć:
a) w przypadku ogrzewania budynku lub części budynku – energię przenoszoną z budynku lub części budynku do
jego (jej) otoczenia przez przenikanie lub z powietrzem wentylacyjnym, pomniejszoną o zyski ciepła,
b) w przypadku chłodzenia budynku lub części budynku – zyski ciepła pomniejszone o energię przenoszoną z budynku lub części budynku do jego (jej) otoczenia przez przenikanie lub z powietrzem wentylacyjnym,
c) w przypadku przygotowania ciepłej wody użytkowej – energię przenoszoną z budynku lub części budynku do
jego (jej) otoczenia ze ściekami;
13) emisji – należy przez to rozumieć emisję, o której mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 5 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2013 r. poz. 1107 oraz z 2014 r. poz. 1101);
14) budynku produkcyjnym – należy przez to rozumieć budynek, o którym mowa w klasie 1251 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, stanowiącej załącznik do przepisów wydanych na podstawie art. 40 standardowe klasyfikacje i nomenklatury ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2012 r. poz. 591, z późn. zm.);
15) budynku magazynowym – należy przez to rozumieć budynek, o którym mowa w klasie 1252 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, stanowiącej załącznik do przepisów wydanych na podstawie art. 40 standardowe klasyfikacje i nomenklatury ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej;
16) zyskach ciepła – należy przez to rozumieć ciepło:
a) wytworzone wewnątrz budynku lub części budynku przez użytkowników oraz przez urządzenia niebędące częścią systemów technicznych,
b) dostarczone przez promienie słoneczne do budynku lub części budynku;
17) powierzchni o regulowanej temperaturze powietrza – należy przez to rozumieć ogrzewaną lub chłodzoną powierzchnię kondygnacji netto, wyznaczaną według Polskiej Normy dotyczącej właściwości użytkowych w budownictwie – określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych.
budynek zamieszkania zbiorowego
Według definicji prawa budowlanego budynek zamieszkania zbiorowego to budynek, w którym przez jakiś krótki czas mieszka określona grupa osób. Takim budynkiem może być hotel, motel, pensjonat, schronisko lub internat albo dom studencki. Taki budynek zamieszkania zbiorowego musi być zbudowany według określonych zasad. Budynek zamieszkania zbiorowego może być także budynkiem użyteczności publicznej. Wynika to z faktu, że budynkiem użyteczności publicznej mogą być budynki socjalne, podlegające danym instytucjom. Dla przykładu hotel, motel, dom starców, dom dziecka czy zakład karny to budynki użyteczności publicznej ale i także budynki zamieszkania zbiorowego. Natomiast schronisko młodzieżowe czy internat to już budynki podlegające zasadom budynkom zamieszkania zbiorowego.
Obiekty zamieszkania zbiorowego podlegają wymaganiom szczegółowo opisanym w ustawie. Przede wszystkim, do wejść takich budynków muszą prowadzić dojścia i dojazdy o szerokości minimum 1,5 metra. W budynku należy zastosować rozwiązania umożliwiające korzystanie z niego osobom niepełnosprawnym. Obiekt powinien też zostać wyposażony w indywidualną lub centralną instalację ciepłej wody. Nie może zabraknąć w nim sprawnie działających instalacji: telekomunikacyjnej, wodociągowej, kanalizacyjnej i wentylacyjnej.
Strona 2 z 2
- start
- Poprzedni artykuł
- 1
- 2
- Następny artykuł
- koniec