Powierzchnia użytkowa
Definiują ją 2 różne normy:
- PN-70/B-02365 oraz
- ISO-PN-ISO 9836:1997
PN-70/B-02365
Według polskiej normy PN-70/B-02365 powierzchnia użytkowa to suma powierzchni wszystkich pomieszczeń z wyłączeniem pomieszczenia technicznego, garażu, pomieszczenia gospodarczego, strychu (przy sumowaniu powierzchni nie uwzględnia się tynków i okładzin ściennych).
PN-70/B-02365 stosuje sięw projektach nadbudowy i rozbudowy części budynku nie wyodrębnionych funkcjonalnie oraz w projektach przebudowy, modernizacji lub zmiany przeznaczenia części budynku istniejącego należy stosować takie same zasady obliczania (np. wg PN-70/B-02365) jakie były przyjęte w projekcie budowlanym, na podstawie którego został wzniesiony budynek.
Powierzchnię użytkową na poddaszu oblicza się następująco:
- powierzchnię pomieszczeń o wysokości powyżej 2,20 m liczy się w 100%
- powierzchnię pomieszczeń o wysokości od 1,40 m do 2,20 m liczy się w 50%
- powierzchnię pomieszczeń o wysokości poniżej 1,40 m nie wlicza się.
ISO-PN-ISO 9836:1997
Według normy ISO-PN-ISO 9836:1997 powierzchnia użytkowa to suma powierzchni wszystkich pomieszczeń w stanie wykończonym, gdzie powierzchnię poniżej 1,90 m uznaje się za powierzchnię pomocniczą i nie wlicza się jej do powierzchni użytkowej budynku.
Ustalenia normy PN-ISO 9836:1997 mogą być stosowane w projektach budowlanych budynków nowo wznoszonych, odbudowywanych, a także nadbudowywanych i rozbudowywanych, jeżeli zakres nadbudowy i rozbudowy obejmuje wyodrębnioną funkcjonalnie część budynku.