Powierzchnia użytkowa w polskich przepisach definiowana jest w różny sposób.
Istnieją obecnie trzy normy wydane przez Polski Komitet Normalizacyjny, które pozwalają obliczać ww. powierzchnię:
PN-ISO 9836 z października 1997 - "Powierzchnia użytkowa jest to część powierzchni kondygnacji netto, która odpowiada celom i przeznaczeniu budynku. Powierzchnia kondygnacji netto jest obliczana dla wymiarów budynku w stanie wykończonym, na poziomie podłogi nie licząc listew przypodłogowych, progów itp."
PN-70/B-02365 - "Powierzchnia użytkowa - powierzchnia pomieszczeń służących do zaspokojenia potrzeb związanych bezpośrednio z przeznaczeniem budynku (lub jego wydzielonej części) - na wszystkich kondygnacjach."
PN-69/B-02360l
Normy te nie zostały zamieszczone w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 marca 1999 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm (Dz. U. z dnia 19 marca 1999 r.) - Nie ma więc wytycznych do obliczania powierzchni w budownictwie. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. Nr 140, poz. 906) nie reguluje zasad stosowania Polskich Norm przy wyliczaniu powierzchni a stosowanie tych norm jest dobrowolne czyli powierzchnia użytkowa może być liczona na kilka sposobów dla jednego obiektu.
Dla celów obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości stosuje się metodę obliczania powierzchni użytkowej ustalonej w Ustawie z dnia 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z dnia 30 stycznia 1991 r. nr 9 poz. 31 z późniejszymi zmianami).
Ustawa ta definiuje powierzchnię użytkową następująco "Za powierzchnię użytkową budynku, w rozumieniu ustawy, uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych. Powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz części kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się.